უენ რუნის ავტობიოგრაფიული წიგნი ”ათი წელი პრემიერლიგაში” ქართულად

უცნაურია, ადამიანებს ძალიან უყვართ ინტრიგები, მაგრამ ვერ იტანენ ინტრიგანებს. ფეხბურთშიც ასეა. ფეხბურთის გულშემატკივრებს გვიყვარს ინტრიგა და ის, თუ რა ხდება კულისებს მიღმა, შიდა სამზარეულოში. მაგალითად ყველას ძალიან გვინდა ვიცოდეთ რა უთხრა ნოდარ ახალკაცმა ”დინამოელებს” დიუსელდორფში შესვენებისას. გვინდა ვიცოდეთ როგორია ფეხბურთელების ცხოვრება. რაზე ფიქრობენ, რა უხარიათ, როგორები არიან მოედნის მიღმა. 

სულ მაინტერესებდა რას განიცდიდნენ საქართველოს ნაკრების ფეხბურთელები 2003 წლის 30 აპრილს გასახდელიდან გამოსვლისას რუსეთთან ნაკრებთან შებმის წინ (ალალად ვიტყვი, ის რომ სპორტი სპორტია და პოლიტიკა პოლიტიკა უდიდესი სისულელე მგონია!). მაინტერესებდა რა უთხრათ მათ ივო შუშაკმა უშუალოდ თამაშის დაწყებამდე. ან რას ფიქრობს გიო ქინქლაძე განვლილ წლებზე, ან საშა ჩივაძე როგორ იხსენებს საბჭოთა კავშირის ნაკრების კაპიტნობას. როგორია მალხაზ ასათიანის ცხოვრება და განვლილი გზა ერთი უბრალო ქუთაისელი ბიჭობიდან საფეხბურთო ვარსკვლავობამდე (ჩვენი მასშტაბებით რა თქმა უნდა).  

ამ ყველაფერზე აქა-იქ, ინტერვიუებში და გადმოცემით ინფორმაცია არის, მაგრამ ერთად და სტრუქტურირებულად თავმოყრილი არსადაა. არადა ეს ისაა, რაც ყველას ასე აინტერესებს, რა ხდება იქ სადაც ჩვენ არ ვართ... 

არადა წესით სწორედ ასეთებზე უნდა იზრდებოდეს მომავალი თაობა, რაღა თქმა უნდა საჭიროა ბევრი წიგნი, სადაც აღწერილი იქნება ფეხბურთელების ცხოვრება ბავშვობიდან კარიერის ბოლომდე. რა გზა გავლეს, რა შეცდომები დაუშვეს, სად მიიღეს სწორი გადაწყვეტილება. ჯერ-ჯერობით მიზეზთა და მიზეზთა გამო, ეს სისტემატურად არ ხერხდება ჩვენში. 

არადა ბრიტანეთში გაგიხარიათ. ეს მთელი ინდუსტირაა. 

და მანამ სანამ ეს ჩვენში არ ხერხდება, ისევ უცხოური წიგნებით გვიწევს თავის გატანა. კარგი, რომ ამ მიმართულებით პროგრესი უკვე ნათელია. დეკემბრის თვეში გამომცემლობა ”არტანუჯმა” ოლივერ კანის ავტობიოგრაფიული წიგნი ”ნომერი პირველი” გამოსცა. თებერვალში კი მკითხველს კიდევ ერთი სიურპრიზი ელოდება. თებერვლიდან გაყიდვაში უეინ რუნის ავტობიოგრაფიული წიგნი - ”ათი წელი პრემიერლიგაში” გამოვა. 

აი იქ კი მრავლად არის ისეთი მომენტები, სადაც ერთ-ერთი წარმატებული ინგლისელი ფეხბურთელი გვიყვება იმაზე, თუ რა ხდება ხოლმე გასახდელში კულისებს მიღმა. 

ამონარიდი წიგნიდან:

*********

თავი 11 

მოსკოვი 

ჩემპიონთა ლიგის ფინალისათვის საჭირო განწყობას ვერაფრით ვიქმნიდი. ამაშინ ვერც ის ფაქტი მეხმარებოდა, რომ გზად, ნახევარფინალში თვით ”ბარსელონა” დავამარცხეთ. ერთი კვირით ადრე ყველა ამ თამაშზე საუბრობდა. ვარჯიშებზე სულ 1999 წლის ჩეპიონთა ლიგის ფინალში მომხდარი ისტორიები მესმოდა. იმ თამაშში ”ბაიერნს” 2-1 მოვუგეთ. გიგზი და ნევილი მიყვებოდნენ, თუ რა საოცარი იყო ის დღე, როცა მათ ”ბაიერნს” მოგება ხელიდან დამატებით დროში გამოგლიჯეს. იმ ფინალის ამბებზე ”იუნაიტედის” ყოფილ ფეხბურთელებსაც ვესაუბრე, მათ შორის ოლე გუნარ სოლსკიაერს, რომელმაც ბოლო წუთებზე გამარჯვების მომტანი გოლი გაიტანა. მან მიამბო ფინალის სიდიადეზე და იმაზე თუ რა ხდებოდა მატჩის შემდეგ მოედანზე. 

შერინგემმა კი კლუბის ოფიციალურ ჟურნალს ინტერვიუ მისცა. ტედიმ იმის შესახებ ისაუბრა, თუ რა ხდებოდა გასახდელში ტაიმებს შორის შესვენებისას. 

”შესვენებაზე ალექს ფერგიუსონი გასახდელში ბოლოს შემოვიდა. სამარისებული სიჩუმე იყო. ისიც ჯერ ჩუმად იჯდა და მოგვშტერებოდა. კარგა ხანს ხმა არ ამოუღია. მერე მოგვიბრუნდა და გაბრაზებულმა გვითხრა: 

- ახლა გადით და გასასვლელში თასს რომ ჩაუვლით კარგად დააკვირდით. თუ მეორე ტაიმში თამაში არ  გამოასწორეთ, შეიძლება კარიერა ისე დაამთავროთ, რომ მასთან ასე ახლოს მისვლა ვეღარასოდეს მოახერხოთ.” 

გაგრძელება იქნება ... 

ვაჰიდ ჰალილჰოჯიჩი