მტრობა

”დინამო”-”ტორპედო” 0-1
თბილისი, 6 მაისი, 2012
ფოტოები აღებულია ს.კ. ”დინამო” თბილისის facebook-ის ოფიციალური გვერდიდან 

აღარც მახსოვს, მერამდენედ დავესწარი ”დინამო”- ”ტორპედოს”. ქართული ფეხბურთის ეს მართლაც გამორჩეული შეხვედრა ამჯერადაც საინტერესო გამოდგა ჩემთვის და მიუხედავად იმისა, რომ გადაუდებელი საქმეები მქონდა, საათნახევარი მაინც გამოვძებნე, რათა ჩემს საყვარელ მერვე სექტორში მოვკალათებულიყავი. 

აღარც მახსოვს, მერამდენედ დამეუფლა ასეთი გრძნობა, მაგრამ გუშინ საბოლოოდ დავრწმუნდი, რომ ”დინამოზე” მეტად ამ შეხვედრას ”ტორპედო” ეკიდება გაზრდილი პასუხისმგებლობით. 

აღარც მახსოვს მერამდენედ გააწბილა ”დინამომ” საკუთარი გულშემატკივარი, მაგრამ გუშინ კიდევ ერთხელ მივხვდი, რა აკლია ჩვენს ფეხბურთს. 

ყველა ქვეყნის ჩემპიონატს აქვს გამორჩეული შეხვედრები, რომლებიც თავისებურ პეწს და ხიბლს მატებენ ფეხბურთს. ეს აუცილებელიცაა და საჭიროც, მაგრამ პირველ რიგში ეს არ უნდა იყოს ხელოვნურად შექმნილი სანახაობა. 

”ტორპედოსთვის” ეს შეხვედრა წლებია, ბუნებრივად ითვლება, რასაც, სამწუხაროდ ვერ ვიტყვი ”დინამოზე”. ამ გუნდის გულშემატკივრებისგან, ფან-კლუბისგან და ჟურნალისტებისგან განსხვავებით, ფეხბურთელებს ვერასოდეს ვატყობ, რომ ”ტორპედო” მათთვის რაღაც განსაკუთრებული მეტოქეა. 

იოლად შესამჩნევია, რომ, მაგალითად ”გლადიატორები” ყოველთვის განსაკუთრებულად ემზადებიან ამ შეხვედრისათვის, მათი რაოდენობაც ამ თამაშზე უფრო მეტია ხოლმე, ვიდრე სხვა ტურებისას, შემართებაც და ქომაგობაც უფრო სხვანაირი გამოდის, ლაზათიანი, ხმაურიანი, მაგრამ რად გინდა ... 

ისეთ თამაშს ჰგავს: ბავშვი უფროსს რომ ბანქოს ეთამაშება და უგებს, უფროსი კი თავს იმშვიდებს, პატარაა და ძალებს არ ვხარჯავო. 

სამწუხარო კი ისაა, რომ გუშინ ”დინამოს” ძალების არდახარჯვა კი არა, საკუთარ თავზე მაღლა ახტომაც კი სჭირდებოდა, რადგან კლუბის ისტორიაში პირველად იქმნება საშიშროება, რომ თბილისელები ევროთასებს მიღმა დარჩნენ. 

მიზეზი? აბა, რა გითხრათ. ჩემთვის ძნელად ასახსნელია, რატომ უყურებენ დინამოელები ქუთათურებს ზემოდან, რატომ ეკიდებიან საქმეს ზერელედ, რატომ არ ”ემტერებიან” მათ მოედანზე, რატომ არ ცდილობენ მეტოქის მოგუდვას, რატომ, რატომ, რატომ ...

იმაში კი რატომღაც დარწმუნებული ვარ, ”ტორპედომ” 2-3 ტიტული რომ შეიმატოს, უკვე სხვანაირად შეხედავენ დინამოელები. თუმცა გაუგებარია, თუ მტერი გემტერება, რატომ აძლევ იმის საშუალებას, რომ ისტორია გაიმდიდროს? რატომ არის ეს შენთვის საჭირო დამატებითი გამაღიზიანებელი? რატომ აძლევ მოღონიერების საშუალებას? 

ბედად, გუშინდელი ”დინამო”-”ტორპედოდან” რამდენიმე საათის მერე ”ინტერი”-”მილანის” დერბი იყო. ვინც ორივე თამაში ნახა, ალბათ მისთვის აქ კომენტარის გაკეთება ზედმეტი იქნება. დონეზე, კლასზე, მაყურებლის რაოდენობაზე და ასეთ ფუფუნებაზე საერთოდ არაფერს ვამბობ, იქ სხვა რამე იყო მთავარი - ბრძოლა, ძიძგილაობა, მტრობა, ზიზღი, თვალების ბრიალი, ენის გამოყოფაც ... და ეს იყო ორივე გუნდის მხრიდან! 

”დინამოს” კი ჯერ-ჯერობით მხოლოდ ”ტორპედო” უბღვერს, სანაცვლოდ მხოლოდ ზემოდან ყურებას და ჰაი-ჰარალე დამოკიდებულებას იღებს და ამით პირველ რიგში ჩვენ, გულშემატკივრები ვზარალდებით.

ფუტ ბოლი