რამდენი წელია, მსოფლიო ფეხბურთში ყველაზე მოდური სქემა 4-3-2-1-ია და საქართველოს ნაკრებიც, მეტწილად ასე თამაშობს. თუ არ ჩავთვლით ესპანეთთან, სადაც ფლანგელი ნახევარმცველები იგივე მცველებად გვევლინებოდნენ და ფაქტობრივად, 6-3-1 გამოდიოდა. კეთილი, ეს ესპანეთი იყო, განსაკუთრებულ მატჩებს ”არ ვართ”.
თუმცა ყველა კლუბსა და ნაკრებში ორივე საყრდენი მხოლოდ საყრდენი არაა - აქედან ერთი ფაქტობრივად მეხუთე მცველია, ხოლო მეორე შემოქმედებით ასპექტშიც ძლიერია. ვერ ვიხსენებ გუნდს, სადაც ორი საყრდენიდან ორივე დაცვაზე იყოს ორიენტირებული და ელემენტარულად, წინ არაფერი გამოსდიოდეს.
ინებეთ: ბუბა დაუშვილი და ჯაბა კანკავა. გახსოვთ, ქეცბაიას სვლა ალბანეთთან პირველი ტაიმის შემდეგ? წაგებული ტაიმის შემდეგ, დაუშვილი გაიყვანა, ნიკა გელაშვილი შეიყვანა და სანდრო კობახიძე ცენტრალურ ნახევარმცველად დასწია. ცენტრალურ ნახევარმცველად და არა - საყრდენად. ანუ, კობახიძეს უფრო შეტევის ორგანიზება ევალებოდა, თუმცა გარკვეულწილად (ნაკლები დოზით) დაცვისთვისაც უნდა მიეხედა.
გაამართლა? მეტიც, ძალიან გაამართლა და ის თამაში მოვიგეთ. ოღონდ ახლა არ თქვათ, ის ალბანეთთან იყოო. რა, ფინეთთან არ შეიძლებოდა? თუ გარისკვაა, ბელარუსთან არ შეიძლებოდა? აღმოჩნდა, რომ ორი მკაფიო ”რაზრუშიტელი” ზედმეტია და საქართველოს ნაკრებს ააქვს იმის ძალა, რომ შეუტიოს.
ეგვიპტესთან გამოძახებულ შემადგენლობას რომ გადავხედე, მესიამოვნა - რა თქმა უნდა, არა იმიტომ, რომ კანკავაა არაა სიაში, არამედ იმიტომ, რომ ნათლად ჩანს: ქეცბაია 1,5 საყრდენით აპირებს თამაშს და ის მეორე, ალბათ, შოთა გრიგალაშვილი იქნება. ”გრიგალა” ზედგამოჭრილია ცენტრალურ ნახევარმცველად, რომელსაც შეტევაც შეუძლია და ჩაშლაც.
ალბათ, საქართველოს ნაკრები მითუმეტეს უნდა იყენებდეს ამ ტაქტიკას, რადგან თუ რომელიმე რგოლში შედარებით დალაგებულად გვყავს კადრები, ეს სწორედ შემტევ ნახევარმცველებზე ითქმის. მითუმეტეს ახლა - როცა გოლების გატანა და მშვენივრად თამაში დაიწყო ლევან ყენიამ, როცა ფორმაშია ჯანო ანანიძე.
ადრე? ადრე რატომ ვზღუდავდით შემტევ პოტენციალს? ხშირად გაიგებთ საქართველოს ნაკრებმა ბურთის დაჭერა არ იცისო. არადა, რა, რა და ბურთის ფლობა კი არასოდეს ეშლებოდათ ქართველებს. რატომ ვერ ვიჭერთ? იმიტომ, რომ რიცხობრივ უმცირესობაში ვართ მეტოქის ნახევარზე, ამ ”დამჭერების” დეფიციტია 11 კაცში.
ვის მოსწონს ასეთი ფეხბურთი, ვის არა ... ფაქტია, წინ თამაში არაა. ერთხელ მკაფიოდ გაამართლა 1,5 საყრდენმა. არ ღირს ”რისკი”? რისკს კი უწოდებენ, მაგრამ ამ დროს სულაც არ არაა რისკი.
ბაქარი სანაია
No comments:
Post a Comment