საღლაბუცო

- გამაგიჟა ამ კაცმა, ტო. რას ერჩის ვერ გამიგია ...

- რაზე ამბობ, ხო მშვიდობაა? 

- ჯაბა დვალზე ვამბობ, კაცო ... 

- და ვის რას ერჩის? 

- დვალი არა, ქეცბაია ერჩის ... 

- მოიცა, დვალზე ამბობ და ქეცბაია ერჩის? 

- აუ, შენ კიდევ ერთი სიტყვა არ შემარჩინო ... 

- შენ შეარჩინე ერთი ფეხბურთელი ქეცბაიას?! 

- რას ამბობ, არც შევარჩენ, დასაკარგი ფეხბურთელები სად გვყავს? 

- აჰა, ანუ სიტყვების შერჩენა მოსულა და ფეხბურთელების არა?

- კაცო, შენ ჩემიანი ხარ თუ ... 

- იმისიანი ვარ. 

- ის ვინაა?

- ის რა ... ესპანეთთან რომ დაგლიჯა. 

- ოქრიაშვილი? 

- არა კაცო, მეკარის მუხლი რომ დაგლიჯა. 

- ხიზანა? 

- ჰო. რა უცნაური გვარი ჰქონია ისე მაგ ბიჭს ... 

- რატო, რას ერჩი? 

- აბა ხიზანა რა გვარია? ქართველია?

- ჰაჰა ... ხიზანა მეტსახელია ... ხიზანიშვილია გვარი. 

- აა, კი მიკვირდა ისე და როგორ ვერ ვიფიქრე მაგდენი. 

- და მაგის რა მოგწონს, ნუ გადამრიე ... 

- ადრენალინი.

- ჰა? 

- ადრენალინი რა ... სიმაღლიდან გადახტომის მეშინია მაინც და ნაკრების თამაშის ყურებას კიდევ რაღა უნდა, უყურებ, უყურებ, ნერვიულობ, ნერვიულობ და ... წკაპ. გამოყოფს ხიზანა ფეხს და გავუშვებთ გოლს. მთელი ნერვიულობაც გადამდის ადრენალინში ... 

- უკბილო ხუმრობაა ... 

- უკბილო ეძახე და მე კი მომწონს. 

- და დვალი რატომ არ მოგწონს? ლამის ყველა თამაშში გოლი გააქვს ... 

- სად ეგ? 

- ჩემპიონატში. 

- ეგრე ხიზანასაც გააქვს, თან გაცილებით მაღალ დონეზე: ნაკრებში.

- მოკლედ, შენთან კაცი სერიოზულად ვერ დაილაპრაკებს ... 

- ქართულ ფეხბურთზე სერიოზულად? შეუძლებელია, სხვა ნახე ... 

- კაი, წავედი, წავედი ... 

- კარგად იყავი, მაგრამ ისე ეგ დვალი რა გვარია? 

- ისევ ხუმრობის ხასიათზე ხარ? 

- არა კაცო, რა მეხუმრება. ხო უნდა ვიცოდე მაინც, ვინმემ რომ მკითხოს ... 

- დვალი დვალია ... 

- აუჰ, მეგრელია და არ ეძახის, ტო?

- არ არის მეგრელი, გვარი აქვს ასეთი - დვალი. 

- ვაა, მე ეგ მეტსახელი მეგონა. მიიმატოს ამანაც "შვილი" და ხიზანას პონტში იქნება.

- ეგეთი გვყავს უკვე პოლონეთში, მაგრამ არც იმას ეძახის ...

- მაიცა, ორი დვალი გვყავს და არც ერთს ეძახის? 

- მოცლილი ყოფილხარ შენ, მეგობარო. ნახვამდის. 

ფუტ ბოლი